بنا بر ادبیات کارآفرینی، قصد کارآفرینی نقش تأثیرگذاری در رفتار کارآفرینی دارد. بدینجهت شناسایی عاملهای مؤثر بر آن دارای اهمیت بسیاری است. در این راستا، هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطهی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی دانشجویان با میانجیگری نگرش کارآفرینی آنان بود. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و در سال تحصیلی 1392-1393 در دانشگاه زابل انجام گرفت. جامعهی آماری این پژوهش همهی دانشجویان مقطع کارشناسی رشتههای کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه بود (2000=N). حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران، 145 نفر تعیین شد که نمونهها به روش تصادفی ساده گزینش شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه بود که روایی ظاهری آن توسط تنی چند از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و اعضای هیات علمی دانشگاه تهران مورد بررسی و تایید قرار گرفت. پایایی ابزار اندازهگیری نیز با استفاده از آلفای ترتیبی و پایایی ترکیبی اندازه گیری شد (906/0- 702/0= α و 904/0- 801/0= CR). دادههای به دست آمده از ابزار اندازه گیری، با معادلههای ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی و با استفاده از نرمافزار آماری Smart PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتیجهی پژوهش نشان داد که باور به خودکارآمدی با قصد کارآفرینی دانشجویان دارای رابطهی معنیدار مثبتی بوده و به طور مستقیم بر آن اثر میگذارد؛ همچنین نقش میانجیگری نگرش کارآفرینی در رابطهی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی تائید شد.